Skip to content Tradycje pogrzebowe – żałoba, wsparcie, czuwanie Na całym świecie znamy rozmaite tradycje pogrzebowe. Jednak istnieją wspólne elementy, dla każdego człowieka związane z umieraniem, bez względu na wyznanie. Jeśli odchodzi bliska nam osoba przeżywamy żałobę, potrzebujemy wsparcia jak również czuwamy przy zmarłym. Jak te tradycje odbywają się w Stanach Zjednoczonych? Wsparcie Śmierć bliskiego człowieka jest wielkim przeżyciem psychicznym. Odczuwamy ciężar straty, smutek, pustkę. W tym trudnym czasie bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy wsparcia rodziny, przyjaciół czy znajomych. Ciało zmarłego w USA wystawiane jest w domu pogrzebowym. W tym czasie każdy może przysłać kwiaty, które wystawione zostaną przy trumnie, a następnie przewiezione na cmentarz. Można również w odpowiednim czasie odwiedzić takie miejsce i spokojnie pożegnać się ze zmarłym. Trumna wystawiana jest zazwyczaj na kilka dni przed pogrzebem, aby każdy miał możliwość przybycia do domu pogrzebowego choć na chwilę. W samych uroczystościach uczestniczą najczęściej najbliżsi znajomi oraz rodzina. Zwykle dopiero po pogrzebie zaczynamy powoli wracać do normalnego życia i godzić się ze śmiercią. W czasie przed nim potrzebujemy pomocy i obecności bliskich aby spokojnie przetrwać ten okres. Przyda się najróżniejsze wsparcie od zwykłego dobrego słowa, rozmowy i wysłuchania aż po np. pomoc w gotowaniu. Dostarczenie do domu bliskich potraw, które np. wystarczy jedynie podgrzać z pewnością znacząco ułatwi im życie, gdyż rodzina może zjechać z większej odległości, w domu będzie więc wiele osób, które trzeba nakarmić, a nikt nie będzie miał w tym czasie głowy do gotowania. Prawdą jest, że nie ważne co zrobimy ale istotne jest aby zrobić cokolwiek. Liczy się intencja i pamięć. Tak jak na całym świecie tak i w Stanach Zjednoczonych pokutuje przekonanie aby w obliczu śmierci nie pozostawiać rodziny samej tylko pomóc na tyle na ile potrafimy i możemy. Żałoba Okres żałoby jest najczęściej kwestią indywidualną. Niektóre osoby nie noszą jej wcale, gdyż wskazują iż wówczas nie są w stanie pogodzić się ze stratą i wrócić do normalnego życia. Dla niektórych ludzi ubieranie się w czasie żałoby na czarno jest zbyt dużym obciążeniem psychicznym dlatego z niej rezygnują. Inni natomiast poprzez żałobę stopniowo godzą się ze śmiercią bliskiej osoby i pomaga im to w dalszym życiu. W większości światowych kultur żałobę nosi się w ciemnych barwach. W niektórych krajach hinduskich kolorem żałobnym jest natomiast biel. Ze względu na duże zróżnicowanie etniczne w Stanach Zjednoczonych ciężko powiedzieć dokładnie jak wygląda żałoba w tym kraju. Każda religia i każdy człowiek przeżywa ją na swój sposób. Podobnie wygląda kwestia długości żałoby. To jak długo powinniśmy ją nosić po konkretnym członku rodziny uzależnione jest najczęściej od tego jakiej religii jesteśmy wyznawcami. Niektóre kultury uznają np. że kobieta po śmierci męża powinna nosić żałobę do końca życia, inne nakazują dwa lata, inne rok. Zdarza się również występowanie definicji półżałoby, którą nosi się po dalszym krewnym lub po pewnym czasie pełnej żałoby zmienia się kolor czarny na szary na kolejny czas. Są to jednak sprawy tradycyjne, czyli niepisane zasady, które stosuje się w różnych państwach, w zgodzie z własnym sumieniem i wiarą. Tradycja daje nam poczucie bezpieczeństwa. Zwykle powstawała aby pozwolić spokojnie przetrwać trudne życiowe sytuacje. Ludzie wykształcili pewne zachowania, które stanowią część naszego życia. Żałoba po stracie bliskiej osoby również stanowi element wspierający naszą psychikę. Czuwanie Stany Zjednoczone wykształciły tradycję domów pogrzebowych, które zajmują się pełną organizacją pogrzebów. Przygotowują ciało zmarłego i pomagają w załatwieniu wszelkich formalności. Wiele z nich posiada również własne krematoria. Tradycyjnie niemal w każdej światowej religii odbywa się czuwanie przy zwłokach. Dawniej w większości odbywało się to w domach zmarłego i przebiegało z odpowiednimi obrzędami w otoczeniu licznych zabobonów. Obecna tradycja USA zakłada wystawienie ciała w domu pogrzebowym na kilka dni przed pogrzebem. Jest to okres swoistego czuwania nad zmarłym. Niektóre rodziny organizują w tym czasie modlitewne czuwania nad trumną. Jednak przez te kilka dni każdy ma możliwość odwiedzenia domu pogrzebowego, gdzie można spokojnie posiedzieć, pożegnać się ze zmarłym i pomodlić w jego intencji. Firmy jakimi są domy pogrzebowe wyniosły czuwanie nad zmarłym z domu i przemieniły jego formę na bardziej nowoczesną. Dało to również możliwość rozszerzenia tej tradycji, gdyż w domach czy mieszkaniach mogło się zebrać niewiele osób, a czasem jedynie najbliższa rodzina. Tutaj uczestniczy w nim znacznie większa ilość osób i każdy ma możliwość modlitwy nad ciałem. Inne tradycje Na świecie od początków istnienia ludzkości wykształciły się liczne tradycje wiązane z pogrzebem i pochówkiem. W Stanach Zjednoczonych obserwujemy ich swoiste połączenie związane z różnorodnością kulturowości zamieszkującej ten kraj ludności. Pojawiają się liczne zabobony, tradycje związane z pochówkiem i kremacją. Ciało może zostać pochowane na cmentarzu, skremowane. Ekskrementy natomiast mogą zostać umieszczone na cmentarzu, możemy je umieścić nad domowym kominkiem lub rozsypać w jednym z miejsc dopuszczanych przez prawo. To do jakich tradycji zastosujemy się w trakcie obrządku pogrzebowego bardzo często zależy jedynie od naszej woli. Czasami zmarli wyrażają własne życzenia związane z pogrzebem i organizowaną uroczystością, a zdarza się nawet, i to coraz częściej, że samodzielnie wszystko organizują jeszcze za życia. Wówczas bliscy nie muszą zaprzątać sobie głowy organizacją pogrzebu i najczęściej nie muszą również za niego płacić. Właśnie z tego powodu samodzielna organizacja własnego pogrzebu staje się coraz bardziej popularna. Niektóre rodziny przechowują w domach prochy wszystkich swoich bliskich zmarłych. Staje się to niemal ich rodzinną tradycją. Tak więc to jak wygląda cały obrządek i co dzieje się później ze zwłokami uzależnione jest nie tylko od regionalnych zwyczajów, religijnych nakazów i przesądów występujących w społeczeństwie ale również od tradycji rodzinnych, które coraz silniej zakorzeniają się w dużych wielopokoleniowych familiach. Podobnie tradycyjne w niektórych rodzinach jest tworzenie dużych grobowców, w których spoczywają wszyscy jej członkowie. Gdy zabraknie miejsca powstaje nowy duży grób. Są one tworzone najczęściej wśród osób, które są ze sobą bardzo blisko za życia i podejmują decyzję również o wspólnym spoczynku po śmierci. Tradycje są niezwykle ważne we wszystkich społeczeństwach. W USA są one niezwykle urozmaicone możemy więc poznać rozmaite zwyczaje i wierzenia ludzi z całego świata. Występująca w Stanach tolerancja dla innych wyznań religijnych jest bardzo szeroko zakrojona. Pozwala na organizację najróżniejszych form pochówku w zgodzie z własnym sumieniem. Jednak pamiętajmy, że dla każdego człowieka najważniejsze jest wsparcie i miłość, a także bliskość innych ludzi i ich pomoc w obliczu śmierci bliskich. Skupmy się więc na ofiarowaniu pomocy w takiej formie jaka nam odpowiada i dajmy z siebie tyle ile potrafimy aby pozwolić naszym przyjaciołom, znajomym i rodzinie jak najspokojniej przeżyć okres smutku po stracie bliskiego człowieka. Po tak wielkim przeżyciu każdy potrzebuje czasu aby wrócić do normalnego życia i pełni sił – psychologowie i psychiatrzy wskazują iż śmierć bliskiej osoby jest silnie traumatycznym przeżyciem, które mocno oddziałuje na naszą psychikę. Ważne jest więc abyśmy z odpowiednim wsparciem potrafili sobie z tym poradzić. Jeśli jesteśmy samotni i mieszkamy z dala od rodziny to po śmierci jedynej bliskiej osoby warto udać się na kilka sesji do psychoterapeuty, który pomoże nam poradzić sobie w nowej rzeczywistości. Takie postępowanie może zapobiec pojawieniu się groźnych schorzeń takich jak depresja, jak również wspomorze w znalezieniu w sobie siły do dalszego życia. Podobne wpisy